(بنام خالق هستیها)

چگونه بی آنکه بخواهیم شریک زندکی خودرامی رنجانیم؟

 زن هاومردهاممکن است ازنیازهای طرف مقابل خبرنداشته باشندوبی آنکه خودبخواهند،اورابرنجانند.

غالبا می بینیم که زن وشوهرهابی آنکه متوجه باشندطوری باشریک زندگی خودشان برخوردمی کنندکه نه تنهارلبطه زناشویی آنهارادرمعرض خطرقرارمی دهدکه شوروهیجان راهم درآدم مقابلش ازبین می برد.

 زن وشوهراگرعشق ومحبتی که نیازدارندازشریک زندگی خوددریافت نکنند،افسرده می شوند.زن هااغلب نمی دانندطرزرفتارآن هاباشوهرشان اسباب رنجش اومی شودوابداازدیداو،رنگ وبوی حمایت ومحبت ندارد.

 شایدزن بخواهدواقعا به شوهرش لطف کند،ولی بی اطلاعی ازتفاوت های بین زن ومرد،به شناخت اشتباه ازنیازهای مردمنجرمی شودواوضاع راخراب می کند.

 زن چنانچه نیازهای عاطفی مردرا بشناسد،می تواندباتوجه به حساسیت های او،ازرنجش اوجلوگیری نماید.

  البته مردها هم به همین ترتیب اشتباه می کنندوطوری رفتلرمی کنندکه زن احساس حمایت واحترام نمی کند.

مردحتی ممکن است نارضایتی رادرهمسرش مشاهده نمایدولی تازمانیکه نیازهای اورانشانسدنمی تواند درست عمل کند

                                      باآرزوی زندگی سرشارازنشاط برای شما.